“film bittiginde artik kim oldugumu bilmiyordum. siyasi durusumu
unuttum. neleri sevip sevmedigimi unuttum. bir anda cok mutsuz oldum ve
sorunlarima dondugumu fark ettim. kalp kirikligima geri donmustum. ve
birden dusundum ki ‘andy’ken ne kadar da mutluydun. cunku kendinden
kurtulmustun. jim carreylige ara vermistin.’ diger tarafta ne oldugunu
bilmeden kapidan geciyorsun ve diger tarafta, her sey var. her sey iste.
uzayda serbestce ucan, sacma sapan ulkelere, dinlere, bir seylere
tutunmaya calisan bir aractan inmis olmanin rahatligi var...
bu
seyleri cok soyut buluyorum. niye amerikaliyim? niye kanadaliyim? ne ki
bu? anlami ne? birileri bir cizgi cekmis ve ‘burasi, budur.’ demis. ama
biz cok daha fazlasiyiz. dogdugumuzda ailemiz oluyor, soyadimiz belli
yani. sonra ebeveynlerimiz bir isim seciyor ve diyor ki ‘adin joel
olsun. anlami yahweh’in muhtesemligi. ve ona yarasir bir hayatin olmali
ve bizi kotu gostermeyecegin hususunda sana guveniyoruz. harvard’a
gideceksin ve doktor olacaksin ve bu arada katoliksin ya da yahudisin
veya her neysen osun.’ sanki her sey onunuze konan soyut yapilardan
olusuyor ve sizi bir sekilde bir arada tutmalari gerekiyor. biraktim ben
onlari. bir arada tutulmasam da olur. tipki andy gibi uzayda
suzulmekten memnunum. yani iste gunesin etrafinda 10.000 km hizla
donmekten, lavlarda yuzen tektonik levhalar ustunde dengede durmaktan.
kiyametin gelisine ya da her ne olacaksa ona hazirim. sahaneyim. tum
bunlar sahane. ruhani bir yolculugun icindeyiz, o kadar, ve hepimiz ayni
yere gidecegiz. tabii oyle bir yer varsa...”
burdan sonrasinda jim olaydan kopup kendi icindeki soru isaretleriyle konusmaya basliyor :)
“belki
de yoktur. bu kadarizdir; sonra bitiyordur. ben ve cay fincani, o
kadarizdir. biz variz. evren biziz. bu guzel, sorun degil. evet. yani...
evet baska be diyebilirim, bilmiyorum. evet, diyeceklerim bu kadar.
tabii eger... acaba bunu baskalariyla da yapabilir miyim? birden bire
isa olmaya karar versem ne olurdu acaba? vay be muhabbet epey boka
sardi.”
****
jim carrey’in pek çok etkileyici monoloğu vardı ama beni özellikle
babasından bahsettiği sahne çok etkiledi. şöyle ki kanada’da gayet
başarılı, jim’in tabiriyle muhteşem bir saksafoncu olan babası ailesine
bakabilmek için bu tutkularını kenara bırakıp muhasebecilik yapmaya
başlamış. ve yine jim’in tabiriyle bulunduğu ortamın her zaman en komik
adamı olan babası, bundan sonra yavaş yavaş mutsuz, hatta aksi bir adama
dönüşmeye başlamış. herşeye rağmen 51 yaşında işini kaybetmiş, ailesine
bakamaz hale gelmiş. ve jim de diyor ki “ailene bakmak için taviz
vermek büyük bir şey. ama hem taviz verip hem de başarısız olmak çok
acı. sevdiğin bir işte başarısız olmaktan bile daha kötü. öğrendim ki
sevmediğin bir işte de başarısız olabiliyorsun. e bari sevdiğin bir şeyi
yap.”
****
“... ve bir bakıma tüm bunları özümseyip, sonra kendi varsayımlarını
yapıp, kararlarını verip içgüdülerine güvenmen gerek. o adamı tanıyorum.
tanıyabileceğim kadar.
ama gerçek anlamda kimi tanıyabilirsin ki? tam önünde olsalar bile.”
***
""bir yere gitmeme gerek yok, bu artık beni büyülüyor: yok olmak.
aslında hasretini çektiğimiz şey kendi yokluğumuz."
"hiçbir
şey istemiyorum en çılgın yanı da bu ve amerika gibi bir yerde çok
garip kaçıyor hiç bir hırsımın olmaması. gerçekten yok. "
"mutlak
kafa karışıklığının, mutlak hayal kırıklığının, tüm hayallerimin gerçek
oluşunun ortasında bir yerlerde, orada herkesin sahip olmak istediği
her şeyin elimde bulundurup, mutsuz olduğum o andayım"
"kararların seni tanımlıyor ama özgür iradeye de inanmıyorum."
"hiçbir şeyi özlemiyorum. "
"ve birden düşündüm ki andy'ken ne kadar da mutluydun. çünkü kendinden kurtulmuştun. jim carreyliğe ara vermiştin.
diğer tarafta ne olduğunu bilmeden kapıdan geçiyorsun ve diğer tarafta, her şey var. her şey işte.
uzayda serbestçe uçan; saçma sapan ülkelere, dinlere, bir şeylere tutunmaya çalışan bir araçtan inmiş olmanın rahatlığı var.
bu
şeyleri çok soyut buluyorum. niye amarikalıyım, niye kanadalıyım? ne ki
bu,anlamı ne? birileri bir çizgi çekmiş ve burası, budur demiş ama biz
çok daha fazlasıyız."
" kıyametin gelişine ya da her ne olacaksa ona hazırım."
"ruhani
bir yolculuğun içindeyiz o kadar. hepimiz aynı yere gideceğiz tabi öyle
bir yer varsa. belki de yoktur, bu kadarızdır sonra bitiyordur. ben ve
çay fincanı o kadarızdır. biz. evren biziz. bu güzel sorun değil."
