'Patti’ dedi, 'ölüyorum. Çok canım acıyor.’bana baktı, paylaşmayla karışık sevgi dolu bakışı ile. Ona olan sevgim onu kurtaramıyordu. Yaşama olan sevgisi de onu kurtaramıyordu. İlk kez gerçekten öleceğini biliyordum. Hiç kimsenin çekmemesi gereken fiziksel acılar içindeydi. Bana öylesine derin bir özür ifadesiyle baktı ki, dayanılmazdı; gözyaşlarına boğuldum. böyle yapmamamı söyledi ve kollarını omzuma doladı. Neşelenmeye çalıştım ancak çok geçti. ona verecek sevgiden başka hiçbir şeyim yoktu. Kanepeye geçmesine yardım ettim. neyse ki öksürmedi ve başı omzumda uyuyakaldı. Pencereden giren ışık fotoğraflarının ve son kez bir arada oturarak yarattığımız şiirin üzerine düştü. Robert ölüyordu. ölürken de sessizlik yaratıyordu. Kaderinde yaşam olan bense, ifade etmek için ömür harcanacak bu sessizliği yakından dinliyordum.
"Benim için gülümse Patti, benim senin için gülümsediğim gibi" dedi.
Kitap: Patti Smith –Çoluk Çocuk...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder