Stefan Zweig’ın karşısındaki

“Sen, beni asla tanımayan sen, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakıp yoluna hep devam eden sen, kimsin ki artık benim için.”
Stefan Zweig